Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Σύγχρονη ιστορία από το alpha στο beta (sic).

Μέσα σε τέσσερα χρόνια απομυθοποιήθηκαν πολλά πράγματα γύρω απ' τη ζωή μας.

 Αποδείχθηκε ότι δε χρειαζόμαστε τα πολλά. Μπορούμε και με τα λίγα. Από την άλλη, όσοι έχουν εξουσία, δεν τους έφταναν τα πολλά, ήθελαν περισσότερα. Είναι εξαρτημένοι. Ξεγυμνώθηκε η δημόσια τηλεόραση. Αποδεικνύεται περίτρανα πως μπορούμε και χωρίς την ύπαρξή της και δηλαδή χωρίς τα πανελάδικα. Αποδείχθηκε ότι η δημόσια κρατική τηλεόραση είχε επίπεδο και επομένω λόγω ύπαρξης έναντι όλων αυτών των σκουπιδιών του σήμερα. Αποδείχθηκε ότι το internet και τα social media  συσπειρώνουν το λαό. Ξεμπροστιάστηκαν κάποιοι απ' αυτούς που τα φάγανε. Ξεμπροστιάστηκε ο ρόλος της Ευρωπαικής Ένωσης και των Διεθνών Οργανισμών μέσα στηνν κρίση. Διαλύεται η μεσαία τάξη κι ο μέχρι τώρα παραδοσιακός κοινωνικός ιστός και γινόμαστε μέρος της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας. Αναδεικνύεται ο ρόλος της τέχνης λόγω της έλλειψής της και οι κούφιοι καλλιτέχνες παραμερίζονται. Το ραδιόφωνο παραμένει σταθερά ένα μέσο ενημέρωσης. Η κοινωνία πολώνεται πίσω από πολιτικές ιδεολογίες που δεν είναι καν πολιτικές. Είναι απλώς διχαστικά τρικ εκ των άνω. Η παγκόσμια κοινότητα βρίσκεται σε κρίση. Αναζητά στην ανατολή την εξασφάλιση του μέλλοντός της ενεργειακά και οικονομικά. Η Αμερική χάνει έδαφος ως πρωτοκαθεδρεύουσα. Η Ρωσία και η Κίνα μοιάζει να διατηρούν τις δυνάμεις τους. Οι λαοί γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου εξεγείρονται. Τα ισλαμικά κράτη βρίσκονται σε εμφύλιο. Η Τουρκία υφίσταται δοκιμασίες από κοινωνία και στρατό. Στην Ελλάδα περνάμε από το δικομματισμό στον πολυκομματισμό. Το κράτος είναι χρεοκοπημένο και προσπαθεί να μαζέψει από παντού λεφτα για να κλείσει τις τρύπες. Η επιτροπή των δανιεστών της χώρας ορίζει επιτρόπους και στηρίζει τις τράπεζες αντί την κοινωνία. Οι κοινωνίες του Νότου της Ευρώπης εξεγείρονται λόγω της ανεργίας και της υπερφορολόγησης. Το όνειρο της δεκαετίας του '80 για μια λαμπερή ζωή έχει ποδοπατηθεί για τα καλά. Οι ανθρώπινες σχέσεις υφίστανται μετατροπή και κρίση. Τα ζευγάρια λιγοστεύουν αλλά γίνονται πιο ουσιαστικά. Οι άνθρωποι που μένουνε μόνοι τους συγκατοικούν. Οι παρέες έχουν αλληλεγγύη στους μεταξύ τους δεσμούς. Οι άνθρωποι διαβάζουν περισσότερο. Οι φοιτητές επίσης. Η επιχειρηματικότητα πέφτει. Η μουσική βιομηχανία κατέρρευσε παγκοσμίως. Οι νέοι μεταναστεύουν στο εξωτερικό προσωρινώς. Τα περιβαλλοντικά επαγγέλματα και ο προγραμματισμός (υπολογιστές) ανέρχονται σε ζήτηση. Ωστόσο, οι νέοι ακόμα δε βρίσκουν δουλειά κι αναγκάζονται να δουλέψουν χωρίς αμοιβή και ασφάλιση προκειμένου να αποκτήσουν εμπειρία. Το κοινωνικό κράτος είναι πλέον υποτυπώδες. Όλες οι δημόσιες υπηρεσίες πλέον υπολειτουργούν, είναι σα να μην υπάρχουν. Κάποιοι άνεργοι παύουν να υπάρχουν... γιατί αποφασίζουν να πάρουν τη ζωή τους μόνοι τους. Οι άστεγοι αυξάνονται. Οι πολιτικοί δεν έχουν πια αντικείμενο. Η δικαστική εξουσία αποδεικνύεται υποκινούμενη. Οι καταχραστές χρημάτων αλλά και ζωών... μένουν ατιμώρητοι. Το Σύνταγμα του κράτους, το ανώτατο νομικό κείμενο για τη λειτουργία των εθνικών θεσμών, έχει καταλυθεί. Η Βουλή δε νομοθετεί και παρακάμπτει τις νόμιμες διαδικασίες προκειμένου να εφαρμόσει τα μέτρα των ξένων επιτρόπων στη χώρα μας. Η ακροδεξιά είναι στη Βουλή. Οι μικρές αριστερές συνιστώσες συσπειρώνονται κι αυτές σ' ένα κόμμα αποκτώντας  αντιπολιτευτικό λόγο, μεγάλη επιρροή στη νεολαία και καμία ουσιαστική πρόταση για την εύρεση σχεδίου αποδέσμευσης από τους κατακτητές μας. Η αριστερά, κενή περιεχομένου, προβάλλεται από τα όποια ΜΜΕ ως η μόνη λύση έναντι στα δύο παλαιά κόμματα εξουσίας, που έχουν ταμπουρωθεί στην κυβέρνηση, η οποία μετά δυσκολίας επιβιώνει υπουργοποιώντας ανθρώπους που μπήκαν στο κόμμα μόλις πριν ένα χρόνο. Όλοι οι πρώην πρωθυπουργοί έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επίσης. Οι Έλληνες πολίτες επιθυμούν αναδιανομή του πλούτου, τιμωρία των κυβερνούντων που έκλεψαν χρήματα και οργάνωση του κράτους.

 Εγώ μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια καταλαβαίνω πλέον ότι δεν ήμουν τρελή που ένιωθα ότι τίποτα δε μου πήγαινε καλά και απέρριπτα το mainstream τρόπο ζωής. Αποδείχθηκε ότι εγώ μεταξύ άλλων έχω πολύ υγιέστερο μυαλό και δυνατή ψυχή από αυτούς που είχαν το πάνω χέρι καιροσκοπώντας χωρίς ουσία σε διάφορους τομείς της κοινωνικής ζωής. Βρήκα φίλους και παρέες. Έχασα έρωτες και εραστές. Γνώρισα τη μουσική, τη συλλογικότητα. Η ψυχική μου υγεία έφτασε στα όριά της. Ανακάμπτει, ωστόσο, σταθερά. Οι στόχοι για το μέλλον αρχίζουν να ξεδιαλύνουν. Οι φιλοδοξίες κατεβαίνουν πολλά σκαλιά. Η αναθεώρηση των "θέλω" και των "μπορώ" είναι ολική. Κάποιες ικανότητες έχουν πια χαθεί.  Το αξιακό μου σύστημα έχει διαμορφωθεί. Η ελευθερία και η ανεξαρτησία μου χτυπάνε την πόρτα και περιμένουν να τους ανοίξω. Η μοναχικότητα έχει γίνει μια συνήθεια. Η μουσική και τα ταξίδια και τα βιβλία την απαλύνουν.




Σεπτέμβριος 2013.